کالاانگاری انسان و ادعای حقوق مالکانه نسبت به انسان در عصر بیوتکنولوژی

ژن ها «طلای سبز» عرصه ی بیوتکنولوژی به شمار می آیند. در حال حاضر، شرکت های چند ملیتی و دولت ها همه ی قاره ها را در جست وجوی این طلای سبز زیر پا می گذارند، به امید این که انسان هایی را با خصوصیت های بی نظیر ژنتیکی که می توانند در آینده به سرمایه تبدیل شوند، کشف کنند. اقتصاد نوین چهارچوبی مشخص برای آنالیز تکنولوژی تازه ای از منظر سودجویی به ما ارائه می-کند، مفهوم سرمایه و بازار را دگرگون می سازد و بنابراین انسان ها یا هر موجود زنده ی دارای ویژگی های ژنتیکی خاص، می توانند هم به سرمایه و هم بازاری بالفعل و بسیار سودآور تبدیل شوند. باری، ثبت منابع ژنتیکی و مالکیت آن، بدون توجه به مبانی ذاتی حقوق بشر بر جامعه تأثیر خواهد گذاشت و باعث نقض حقوق اساسی بشر، به ویژه افراد و گروه های آسیب پذیر در اجتماع، خواهد شد و لذا در کنار توجه به فواید گسترده ی بیوتکنولوژی، در زندگی و سلامت افراد و جامعه ی بشری، نباید استفاده های سوء این فناوری ها را برای برابری، کرامت انسانی، سلامت، اتونومی، دسترسی به اطلاعات، به ویژه با واقعیت اتحاد میان تکنولوژی و قدرت-های اقتصادی نادیده گرفت. انقلاب بیوتکنولوژی می تواند باعث ادعاهایی مبنی بر مالکیت ذات حیات انسانی، صفات حیاتی و ژنتیکی توسط غیر شود و این همان مشکل عینی است که با وقوع انقلاب بیوتکنولوژی، در کشورهای در حال توسعه روی داده است و متعاقباَ مردمان بومی این کشورها به چنین مسائلی واکنش های متفاوتی نشان داده اند.